Hier is tie dan, mijn boek over mijn ontwikkelde methodiek!

                    Stadhouder Methodiek

Een boek voor u 700.000 mannen: lotgenoten van seksueel misbruik,

voor uw familie, vrienden en andere belangstellenden.

Te bestellen via onderstaand link van de website: www.lulu.com voor € 9,99

Jos Stadhouder, voorzitter / ervaringsdeskundige van SAS2000

http://www.lulu.com/shop/jos-m-a-stadhouder/stadhouder-methodiek/paperback/product-23601404.html

Lotgenotendagen in 2018 voor en door

lotgenoten Seksueel Misbruik.

De volgende Lotgenotendag was op 7 juli 2018 en dat was een beste dag. Maarrrrrrrr!!!!!!!!!!

WIE IS NU HET ZWAKKE GESLACHT? ÉÉN OP DE ZEVEN WAS EEN MAN!  1 op 7 !!!!!

ER ZIJN 700.000 MANNEN DIE SEKSUEEL MISBRUIKT ZIJN GEWEEST EN DIE ZITTEN THUIS IN 

EEN DONKER HOEKJE EN SLUITEN HUN MOND EN ZWIJGEN, PROBEREN DE DAG TE OVERLEVEN!

DAG IN DAG UIT, WEEK IN EN WEEK UIT, MAAND IN EN MAAND UIT, JAAR IN EN JAAR UIT, 

kom naar de lotgenoten dag en ben onder vrienden, die je steunen, die met je praten,

waar JIJ kan praten en waar JIJ je niet hoeft te schamen.

Deze lotgenotenbijeenkomst werd in Tiel georganiseerd, van 10 tot 16 uur en er waren ruim 40 mensen aanwezig. Verzorgd met thee, koffie, frisdrank, iets lekkers, lunch met huis broodjes en huisgemaakte soep. Voor de mensen die het kunnen missen, vragen we een kleine bijdrage van € 10,-. Een beperkt aantal dagretour treinkaartjes naar Tiel zijn beschikbaar, wilt u hiervoor in aanmerking komen, geef dit dan aan één week voor de lotgenoten dag 2018. Wil je iemand meenemen, jouw ondersteuning, partner en/of kinderen, zijn ook welkom op deze dag.

Alleen via aanmelding is het bijwonen van deze lotgenotenbijeenkomst mogelijk!

Voor aanmelding of voor meer informatie: Dominique Niem: Geloofinons@gmail.com

Op 22 januari 1998 had ik, Jos Stadhouder, mijn eerste grote interview in een landelijk dagblad, namelijk het Algemeen Dagblad in Rotterdam, die het artikel opkleurde met een ontwerp van Hans van Helden en kranten worden naar jaren steeds meer onleesbaar, dus hier dat eerste artikel:

SEKSUEEL GEWELD ! door Wout Smit.

Het pleidooi van predikant Van Drimmelen om pedofilie te accepteren en de vrijlating van een pedofiel in Ochten, veroorzaken een 'explosie' van verontwaardiging. Slachtoffers van seksueel geweld voelen zich opnieuw misbruikt. Terwijl de daders alle aandacht van de hulpverleners krijgen, staan zij, hun slachtoffers, in de kou. Mannen die als KIND seksueel zijn misbruikt door mannen, hebben de stichting SCHOUDER AAN SCHOUDER opgericht om lotgenoten te helpen. "Praten is de enige medicijn", zegt Jos Stadhouder, voorzitter en ervaringsdeskundige, van de telefonische hulplijn. ZIJN VERHAAL!

"EEN WRANGE SITUATIE. Een jongen, M, wordt op 13-jarige leeftijd seksueel misbruikt door een oudere man, W. Dader en slachtoffer wonen in dezelfde gemeente.

Na jarenlang zwijgen doet de jongen aangifte. Doordat het seksueel misbruik bekend wordt, komt de dader financieel in de problemen en raakt zijn koopwoning kwijt. HIJ moet verhuizen naar een huurwoning. Laat HIJ een huurwoning toegewezen krijgen bij het slachtoffer om de hoek! Als het slachtoffer 's zomers in de tuin zit en de dader ook, wordt de jongen ongewild met HEM geconfronteerd. De dader knikt hem dan wel eens lachend toe.  En HIJ spreekt hem ook wel eens aan. Zo kan de jongen het trauma dat hij heeft opgelopen, natuurlijk nooit verwerken. Maar wat valt er tegen te doen? Het opleggen van een straatverbod heeft in dit geval géén zin. Wat dan?

De dader heeft 240 uur werkstraf gekregen. Een lachertje, vooral wanneer je beseft dat het slachtoffer in anderhalf jaar meer dan 500 keer seksueel is misbruikt. Reken maar uit: voor elke keer aan half uurtje straf! De dader is in hoger beroep gegaan. De man blijft hardnekkig ontkennen. Er is een schadeclaim tegen HEM ingediend, maar daar wil HIJ ook niet aan geloven. Zo slaagt de dader erin ZIJN slachtoffer, ook al is die inmiddels 21 jaar, in ZIJN macht te houden. 

Bij seksueel misbruik wordt jongens hun kindzijn ontnomen. Van de ene op de andere dag worden zij volwassen gemaakt. Is het een  éénmalige gebeurtenis, dan lukt het misschien er redelijk snel afstand van te nemen. Maar owee als het misbruik lange tijd duurt. Ik ken slachtoffers die zeven [7] à acht [8] jaar seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, dagelijks en soms wel vaker op een dag. Er zijn jongens die het automatisch ondergingen. Ze lieten het maar over zich heen komen, dan hadden ze het maar gehad. Ze hadden géén verweer tegen de daders. Ze werden gechanteerd, bedreigd en geïntimiteerd. Een van de slachtoffers kende  de dader al heel lang en het heeft zeker vier jaar geduurd voordat de dader de jongen seksueel ging misbruiken. Die jongen was toen 13 jaar. Dus eerst een wereld van vertrouwen om een kind heen bouwen en daarna toeslaan. meestal gebeurt het de eerste twee à drie keer heel direct en vaak met geweld. Jonge Jongens die seksueel worden misbruikt, raken hun zelfrespect kwijt, hebben geen zelfvertrouwen meer in zichzelf. Uit angst en schaamte durven zij niet over het seksuele misbruik te praten. Bovendien: wie zou hen geloven? Toch schreeuwen zij het in stilte uit.

De symptomen voor het seksueel misbruik zijn door gedragsveranderingen vaak herkenbaar. Misbruikte jongens worden agressiever, hebben vaker ruzie, reageren geprikkeld bij onverwachte hand op hun schouder, gebruiken grovere taal, zijn meer seksueel gericht, onttrekken zich aan gezamenlijk douchen na het sporten of de gymles, isoleren zich en verliezen vrienden. Bovendien gedragen zij zich provocerend, want zij willen voor zichzelf bewijzen dat ze man zijn, want dat is het wat hen is afgenomen. Andere veranderingen die opvallen zijn delinquent gedrag, het ineens over een behoorlijke hoeveelheid geld beschikken, dure cadeautjes, veel snoepen, roken, bedplassen en broekpoepen. 

Een vertrouwenspersoon op een school van Voortgezet Onderwijs kreeg allerlei informatie op dit gebied van andere leraren over een jongen van 18 jaar. Volgens mij moet hier iets ergers aan de hand zijn dan de dood van zijn oma, concludeerde zij. Zij liet de jongen bij zich komen. En het eerste wat zij hem zei was: "Je moet niet boos worden dat ik je deze vraag stel. Maar ik stel hem liever direct, zodat ik weet of het wel of niet zo is! WORDT JIJ SEKSUEEL MISBRUIKT? Toen kwamen de waterlanders. Die jongen kon eindelijk zijn verhaal kwijt, want hij had iemand gevonden die had gezien dat hij seksueel was misbruikt. Zij is met hem meegegaan naar zijn huis. Samen hebben zij het aan zijn ouders verteld en daarna hebben zij aangifte gedaan bij de politie.

Door herkenning en erkenning krijgt een slachtoffer een team van vrienden, familie en bekenden om zich heen die hem steunen. Dat is wat een slachtoffer in eerste instantie zoekt DAT HIJ WORDT GELOOFD.  Een slachtoffer schreef in een brief: "Ik heb het mijn moeder verteld, maar zij gelooft mij niet". Verbazingwekkend toch? Bij een vermoeden van seksueel misbruik is zo'n directe vraag: "WORDT JIJ SEKSUEEL MISBRUIKT?"HEEL BELANGRIJK. Uit de verhalen van de slachtoffers bij de hulplijn, heb ik begrepen dat ze bang zijn voor die vraag, maar zij, de slachtoffers, hopen wel dat je hem die vraag stelt. Het eromheen draaien maakt de situatie voor hem nog moeilijker dan ze al is, want zij durven er zelf niet mee te komen. Juist op een vraag die zij alleen maar met 'ja'  of 'nee'  kunnen beantwoorden moeten zij wel. het oudste slachtoffer dat mij ooit heeft gebeld, was een man van 62 jaar en hij zei tegen mij: "Als het zo doorgaat zoals het  de afgelopen 50 jaar is gegaan, wil ik géén 65 worden". Die man was doodsbenauwd voor het vooruitzicht dat hij straks zeven dagen per week thuis zit en constant wordt geconfronteerd met zijn eigen gedachten, als een gevangene in een cel 23 uur zit opgesloten. Hij woont alleen, is als jongen seksueel misbruikt en heeft het verleden nooit verwerkt.

Negen van de tien verhalen over seksueel misbruik van jongens door mannen spelen zich af in internaten. Mij is het ook overkomen. van mijn 15e tot mijn 18e jaar ben ik door leeftijdsgenoten seksueel misbruikt. Ik heb er altijd over gezwegen en heb nooit aangifte gedaan. Je kan zoiets lang verbergen, maar eens komt het naar buiten. In 1993 gebeurde dat en ik was 43 jaar. Een van mijn kinderen bleek door een neef te seksueel te zijn misbruikt en niet alleen mijn zoon, maar ook nog drie andere kinderen uit de familie. Een internaat is net zo'n mannenmaatschappij als de militaire dienst. Een van de jongens die onze hulp heeft gevraagd, is ooit in militaire dienst verkracht door drie van zijn maten.

Aanvankelijk waren het vooral mannen van boven de 50 die een beroep deden op de telefonische hulp van stichting Schouder Aan Schouder, maar die leeftijd daalt behoorlijk. Sinds de affaire op de Guido de Brèsschool in Amersfoort zijn het vooral de slachtoffers van tussen de 20 en de 30 jaar die de last van het verleden van zich af willen praten. Hun motieven: 'ik laat me niet de rest van mijn leven afnemen door die dader. Ik ben niet van plan levenslang te krijgen'. 

Seksueel misbruik kan je toekomst en je carrière breken, want dat verleden blijft maar in je hoofd spoken. Je hebt verwarrende gevoelens, tegenover mannen, tegenover vrouwen en kinderen. Je bent bang dat mannen je als  een mietje zien. Tegenover kinderen neem je een afstandelijke houding aan. Er zijn slachtoffers die hun eigen kinderen, uit angst, nooit in de armen durven te nemen en aan te raken. En door je eerste seksuele ervaring met een man, weet je niet hoe contact met vrouwen moet maken. Hierdoor hebben veel seksueel misbruikte jongens later een slecht seksleven. Er zijn mannen die zoveel mogelijk vrouwen slijten om maar te bewijzen dat zij nog steeds hetero zijn èn man  en geen homo. Anderen masturberen zichzelf dwangmatig of verwonden zichzelf. 

De gevolgen van seksueel misbruik zijn vaak vele malen erger en duren veel langer dan het seksueel misbruik. Ik heb nu telefonisch contact met een jongen op de hulplijn, die de rest van zijn leven op een stoma is aangewezen. Hij is rond de 20, maar hij is op zevenjarige leeftijd meermalen anaal verkracht geweest en dat seksueel misbruik heeft zeer lange tijd geduurd. Die jongen heeft zulke beschadigingen opgelopen dat hij voortdurend op de toilet zat. Hij was als de dood dat er iets in zijn broek zou terechtkomen en dat het seksueel misbruimdan zou uitkomen.

Veel jonge jongens worden seksueel misbruikt in het begin van hun pubertijd. Ze zoeken vergetelheid in drugs, alcohol en medicijnen. Er zijn jongens die hun vrienden, partner of familie kwijtraken. Zij zijn volledig op zichzelf aangewezen. De stichting wil graag met docenten van basis- en voortgezet onderwijs overleggen hoe jongens en meisjes tussen 7 en 17 jaar preventie en voorlichting kunnen krijgen.

Directe hulpverlening via de telefonische hulplijn 0181-844.239, is helaas het enige wat onze stichting kan doen. Vijf avonden in de week staat  de hulplijn open. Wat de stichting doet is luisteren en de lotgenoten de kans geven hun verhaal te vertellen.  Ik informeer altijd of de lotgenoten aangifte hebben gedaan. Dat is heel belangrijk, want het levenslang dat je krijgt door te zwijgen, is veel erger als je niet daadwerkelijk actie onderneemt. Bovendien, het seksueel misbruik met jou mag dan gestopt zijn, intussen kan de dader al wel een ander knulletje, een ander jonge jongetje seksueel misbruiken en om dat te doen stoppen, moet jij naar de politie stappen. Het doen van aangifte is ook een vorm van verwerking. De politie vraagt je de hemd van het lijf. Als het hele verhaal op papier staat, moet je het nog eens lezen en bevestigen wat je hebt verteld. Daardoor kan je afstand nemen van wat er is gebeurd.

Wij proberen te bereiken dat de slachtoffers het seksueel misbruik achter zich laten, doordat het bezit van hen heeft genomen, denken zij er dag en nacht aan. Toch moet je er zonder pijn over kunnen praten. Door er over te praten, leer je te accepteren dat het is gebeurd. Het is een van de kruisjes die je moet meedragen in je leven.l ZONDER VERLEDEN GEEN HEDEN. WANNEER JE GEEN VREDE HEBT MET JOUW VERLEDEN, HEB JE GEEN VREDE IN HET HEDEN EN DUS WEINIG TOEKOMST. Wat we ook willen bereiken is dat het slachtoffer niet met haat blijft rondlopen. Heeft de dader zijn straf gehad, dan is het voorbij. De dader is toch niet vatbaar voor jouw gevoelens. Door haat zou hij controle over jouw leven houden. Oudere slachtoffers is dat niet uit het hoofd te praten. Haat is als een kankergezwel. Als je er niets aan doet, vreet het je van binnen op. Bovendien kan haat slachtoffers later ook aanzetten tot seksueel geweld. je wilt immers iemand straffen? "

DIT IS HET TWEEDE ARTIKEL VRIJDAG 13 FEBRUARI 1998, VAN EEN VAN DE LOTGENOTEN VAN SAS2000, M.S.

ter bescherming zeg ik niet volledige naam, maar ik had toen en nu nog steeds groot respect voor een lotgenoot als hij ZIJN verhaal wil en kan vertellen, dus dit zou ook moeten kunnen door al die 700.000 mannen die seksueel misbruikt zijn geweest.

KOM OP MANNEN VERTEL JOUW VERHAAL EN IEDEREEN KAN HET HIER LEZEN EN HELPEN OM OOK HUN VERHAAL TE VERTELLEN.

PEDOFILIESLACHTOFFER M: 

Het begon met een arm om me heen en zo ging het verder en verder!

Dertien was M, toen zijn 48-jarige 'vriend' voor het eerst seksueel contact met HEM had. Acht jaar later kan het slachtoffer er open over praten. het gevoel dat hij de schuldige was, raakte hij intussen kwijt. "HET GING GELEIDELIJK, HÉÉL GELEIDELIJK EN DAN DENK JE: DIT ZAL ER OOK WEL BIJ HOREN".  Na anderhalf jaar wist hij aan de greep van de dorpsgenoot met sterke pedofiele neigingen te ontsnappen. De verwerking zou heel wat meer tijd in beslag nemen.

Vanaf jonge leeftijd trommelde M met plezier bij de plaatselijk fanfare. In 1986 ontmoette de Zeeuwse tiener er Th,  een man van 48 jaar, die pas in het dorp was komen wonen. "We maakten samen muziek. Op die manier leer je elkaar kennen. Ik kwam ook bij HEM thuis. We kregen een band". Achteraf beseft M dat Th hem geleidelijk aan probeerde te manipuleren. "HIJ stookte mij tegen iedereen op. We hadden eerst gewoon een goede vriendschap, maar dat werd steeds heftiger. Het begon met een arm om mij heen. Zo ging het verder. Steeds verder.".  

SCHULDIG

Zijn oude vrienden zag M weinig meer, omdat hij telkens bij Th was. Het contact had ook invloed op de situatie thuis. "Mijn ouders kenden Th en vertrouwden HEM. Ze wisten dat ik met HEM muziek maakte. het was een hobby, die we samen uitvoerden. Ik had het prima thuis, maar Th probeerde mij wijs te maken dat mijn ouders niet goed voor mij zorgden. Op den duur ging ik dat geloven". Hoewel hij het eerste seksuele contact - M was toen dertien [13] jaar - 'raar' vond, drong het absurde van de situatie niet goed tot hem door. "Het ging geleidelijk, heel geleidelijk. Dan denk j: dit zal er wel bij horen. Pas veel later werd ik mij ervan bewust dat ik het helemaal niet wilde, maar ik hield mijzelf voor dat ik schuldig was, omdat ik het zover had laten komen. Ik durfde geen néé te zeggen. Bovendien kocht HIJ mij om met mooie cadeaus". Toen een broer van M thuis vertelde dat hij Th met een aantal jongens naakt in diens privé zwembad had aangetroffen, besloten zijn ouders in te grijpen. M werd uit huis geplaatst, bij een oom en tante elders in het land. Daarmee kwam, na anderhalf jaar, een abrupt einde aan het seksueel misbruik. Pogingen van Th om zijn jonge vriend op te sporen, mislukten. M was aan zijn greep ontsnapt. Hebben z'n ouders al die jaren nooit een vermoeden gehad van wat er zich precies afspeelde? "Ze dachten wel dat er iets gebeurt was. Maar wat?  dat wisten zij niet, al hebben zij stappen ondernomen om er achter te komen". 

AANGIFTE

Na een half jaar ging M terug naar zijn ouders. "We zijn eerst zes weken op vakantie gegaan, om weer aan elkaar te wennen en samen plezier te maken. Daarna kwam ik Th opnieuw tegen. Ik ging niet meer alleen naar buiten. M'n ouders, m'n broer of een van mi'n vrienden waren altijd bij me. Ik was best bang, maar voelde mij tegelijk hee; schuldig. Ik ging ook weer naar de muziek, hij moest eraf. M'n ouders wilde niet dat ik nog langer samen met hem op de fanfare zou zitten. Op school ging het steeds slechter. Uiteindelijk kon ik me helemaal niet meer concentreren". In 1996 doorbrak M het zwijgen. "Op een gegeven moment haalde een docent flink naar mij uit. Hij zei dat ik lui was, niets uitvoerde. Ik gaf ald antwoord: 'Je kent me niet eens.' Op advies van de docent ben ik naar de vertrouwenspersoon van school gegaan, maar ik was niet van plan iets te vertellen. Zij vroeg mij op de man af: "BEN JIJ SEKSUEEL MISBRUIKT?" Dat was het raakvlak, waardoor ik ging praten. Het luchtte enorm op. Na het eerste gesprek vroeg zij meteen of ik aangifte wilde doen. Ik heb er een week over nagedacht. Daarna heb ik besloten het te doen. Wij zijn samen  naar de politie gegaan. Die geloofde mij gelijk. Ik moest alles vertellen wat er gebeurd was, heb vier uur lang op het bureau gezeten. Toen vroegen zij: "WETEN JE OUDERS HET?" Ik moest nog méér ondernemen. De vertrouwenspersoon heeft op school een afspraak met mijn ouders gemaakt. Samen hebben wij het verteld. Mijn ouders schrokken enorm".

ZANDBAK

Voor stichting Chris uit Dordrecht [kinderen.chris.nl] is het verhaal van M er een uit duizenden. In de spelkamer van de organisatie voor christelijke kinder- en jeugdhulp zitten de verfspetters soms op het behang en het plafond. Dat de inhoud van de zandbak grotendeels op de vloer ligt, is evenmin een uitzondering. De poppen in de kamer hebben het af en toe zwaar te verduren. Hier uiten kinderen hun agressie. Wekelijks krijgt Chris gemiddeld zeven telefoontjes over seksueel misbruik. Een aantal slachtoffer wordt door de eigen medewerkers in Dordrecht of elders in het land begeleid. Het echtpaar Renate en Rob Baardse is nauw bij de hulpverlening betrokken. Tienermedewerker Rob legt uit dat de stichting geen nauwkeurige cijfers over slachtoffers van pedofielen beschikbaar heeft. "Wij spreken over incest en seksueel misbruik. Als kind  seksueel misbruikt wordt, is de kans groot dat de dader een pedofiel is, maar het hoeft niet zo te zijn. Het komt ook voor dat een man of vrouw, die geen pedofiel is, maar zich niet kan beheersen, zich aan een kind vergrijpt. Er zijn ook pedofielen die géén kinderen seksueel misbruiken, zoals er homofielen zijn die geen relatie met een man hebben".  Een op de zeven meisjes zou slachtoffer van seksueel misbruik zijn, tegen een op de twintig jongens [red.: is thans één op de tien]. De daders zijn zowel vrouwen als mannen, maar vooral mannen. Slachtoffers die hulplijn van Chris bellen, komen vaak niet meteen met hun verhaal voor de dag. "Sommigen noemen alleen hun naam. Of zij beginnen met een vreemd verhaal, dat van geen kant klopt. Dat is een manier om erachter te komen of zij ons kunnen vertrouwen. Geloven ze me, als ik iets geks vertel? Kinderen hebben het idee dat het vreemd is als ze vertellen wat er gebeurd is", zegt pastoraal werker Renate Baardse.

GRENZEN

In veel gevallen heeft het  het seksueel misbruik nog steeds plaats, als het kind of tiener contact zoekt. Rob: "Dan is ons eerste advies: 'ZORG ERVOOR DAT HET STOPT! Hoe dan ook. Heb je daarbij hulp nodig, dan willen wij inspringen. Uiteindelijk beslist het kind of het geholpen wil worden. Anders gaan we over zijn grens heen. Bij seksueel misbruikte kinderen wórdt al zo veel over hun grenzen heen gegaan". De tienermedewerker erkent dat het buitengewoon moeilijk is om nee te zeggen tegen de dader. "In de praktijk gebeurt dat meestal ook niet. Er is sprake van een dader die veel macht over het slachtoffertje heeft. Een eerste stap kan dan iemand in de eigen omgeving in vertrouwen nemen. Als een kind dat wil, kunnen wij ook iemand benadern om mee te gaan naar de huisarts of een vertrouwensarts".  Renate: "Als slachtoffers bellen nadat het seksueel misbruik is gestopt, motiveren wij hen van harte om hulp te zoeken. het is afhankelijk van de situatie  of onze vrijwilligers dat aankunnen of dat wij een tiener in eerste instantie aanraden een andere organisatie te bellen, zoals de Gliagg De Poort of de stichting Gereformeerd Jeugdwelzijn". De ervaring leert echter dat veel beschadigde tieners er het zwijgen toe doen en pas vele jaren later met hun ervaringen naar buiten komen. "Je kunt nooit wegnemen wat er gebeurd is. Het verleden blijft telkens terugkomen: als een tiener verliefd wordt en verkering krijgt, vlak voor het trouwen of bij de geboorte van kinderen. Ook zie je vaak dat de herinnering weer bovenkomt als een kind de leeftijd bereikt waarop de vader of moeder werd seksueel misbruikt. Wij willen zo vroeg mogelijk helpen op een goede manier met hun ervaringen om te gaan," zegt Renate.

GANGMAKER

VOOR Jos Stadhouder VORMT HET VERHAAL VAN HET JARENLANGE ZWIJGEN ONDERDEEL VAN ZIJN PERSOONLIJKE GESCHIEDENIS. Hij werd op zijn dertiende thuis seksueel misbruikt door een huisvriend en van zijn vijftiende tot zijn achttiende in internaat in Zuid Limburg. "Dertig jaar lang heb ik geworsteld om niet te laten merken wat er binnen in mij leefde. Iedereen kende mij als de leuke jongen, een echte gangmaker. Niemand heeft ooit gemerkt dat er op mijn rug een zak hing waar enorm veel ellende in zat. Totdat ik mijzelf tegenkwam. Dan sta je ineens voor de spiegel van je eigen leven en kun je geen kant meer op. Bij mij kwam dat moment toen ik op 27 maart 1993 van mijn broer hoorde dat een van mijn zoons en drie andere kinderen uit de familie, door een familielid seksueel waren misbruikt. Dat was de druppel". Jos noemt het wrang dat excessen als PEDOFILIE vaak de aanleiding vormen voor een bredere aandacht voor slachtoffers van seksueel misbruik. Jos zegt: "Het komt dagelijks voor, wijzend op een dik dossier met knipsels uit maar de afgelopen anderhalf jaar. Hij memoreert de ontuchtaffaire op de Guido de Brès School [maar ook de Rijssen-affaire, ook een school], die in 1996 in het nieuws kwam. Meten ontstond er een onnoemelijk tumult in Nederland. het vormde voor Jos Stadhouder aanleiding aan de oprichting van de stichting Schouder Aan Schouder [SAS2000] mee te werken, waarin een groep lotgenoten de handen ineen sloegen om de organisatie voor jongens en mannen die door MANNEN seksueel misbruikt zijn geweest, van de grond te tillen. Van de elf betrokkenen haakten er na verloop van tijd [18 maanden] af. "ALS JIJ JE VERLEDEN ZELF ONVOLDOENDE HEBT VERWERKT, KUN JE NIET MET ANDERE AAN DE SLAG, verklaarde de secretaris Jos Stadhouder, die met voorzitter Robert van der Luitgaarden overbleef. Een verbreding van de stichting, 19 november 1996, officieel van start in Spijkenisse, waar het nog steeds gehuisvestigd is en vraagt zij nog steeds hun aandacht [www.sas2000.nl]. 

SCHULDCOMPLEX

Vijf maanden na de oprichting constateerde Jos Stadhouder dat de SAS-hulplijn [0181.844.239] onregelmatig wordt gebeld. Zodra er een bericht over slachtoffers van jongens die seksueel misbruikt waren door andere mannen in de krant staat, merkte hij dat de stichting een piek van reacties. Het eerste wat de ervaringsdeskundige Jos slachtoffers voorhoudt, is dat zij NOOIT de schulige zijn. "Velen denken dat zij het seksueel misbruik zelf hebben uitgelokt. Op een gegeven moment stel jij jezelf allerlei vragen, waarop NIEMAND antwoord geeft. Intussen gaat het seksueel misbruik door. Een schuldcomplex is de grootste rem om het naar buiten te brengen. Ik heb mijn probleem, het seksueel misbruik, dertig [30] jaar meegedragen. Tegenwoordig kan, mag, nee, moet je erover praten, want zwijgen helpt niet. Hoe langer je zwijgt, hoe sterker de dader wordt en hoe meer slachtoffers HIJ kan blijven maken. Als je niet direct aangifte doet, loop je de kans uiteindelijk opnieuw slachtoffer te worden of anderen. Je geeft de dader als het ware de macht terug in handen. Wij, de stichting, vinden het daarom belangrijk steeds steentjes in de sneeuw te gooien, die uiteindelijk een lawine bij de slachtoffers kunnen losmaken.Wij houden hun voor: NIEMAND DOET IETS AAN DE VERWERKING, BEHALVE JIJZELF. DOE JIJ ER NIETS AAN, DAN BLIJF JE STILSTAAN. En stilstand is achteruitgang. PRATEN IS HET ENIGE MEDICIJN".

JOYRIDEN

Jos Stadhouder maakt korte metten met de gedachten dat een jongen, geen schade zou hoeven te ondervinden van een relatie met een volwassen pedofiel. "Dat bestaat niet. Een pedofiel houdt van kinderen en hij wil zijn gevoelens uiten. Een jongen kan niet beslissen of hij een seksuele relatie met een volwassen pedofiel wil aangaan. In de discussie wordt gesproken over een pedofiel die LIEFDE GEEFT AAN HET DE JONGEN. Bij de rechtbank heet dat: SEKSUEEL MISBRUIK, en daar staat straf op, te weinig. iemand dringt naar binnen in het leven van een jongen, waar HIJ helemaal niets mee te maken heeft. Ik zou zelfs willen zeggen: JE MOET VÓÓR JE ACHTTIENDE [18] JAAR HELEMAAL GÉÉN SEKSUELE RELATIE AANGAAN". Jos Stadhouder SAS2000-woordvoerder, hekelt de in zijn ogen ondeuglijke wetgeving op dit punt. "Volgens de wet is het strafbaar een seksuele relatie te hebben met een kind, jongen en meisje, jonger dan zestien jaar. Vanaf zestien jaar is het toegestaan, mits een kind, jongen en meisje, het wil. Dezelfde wet zegt dat: JIJ OP JE ACHTTIENDE VOLWASSEN BENT. Dan mag je auto rijden. Doe je het met je zestiende, dan is het joyriden. Daarmee ben je strafbaar. ALS DE WET ZEGT DAT JE TOT JE ACHTTIENDE EEN KIND BEN, jongen en meisje, IS HET KROM DAT JE OP JE ZESTIENDE EEN SEKSUELE RELATIE MET EEN VOLWASSENE ZOU MOGEN AANGAAN, DAARMEE BREEKT DE WET ZIJN EIGEN NORMEN". 

WEERBAAR MAKEN

Renate Baardse is een van de auteurs van: 'Een Geheim Teveel", dat de stichting Chris in het kader van het voorkomen van seksueel misbruik uitgaf. De organisatie wenst de vier gebundelde verhalen in ieder gezin. Een boek dat kinderen, jongens en meisjes, weerbaar wil maken. "Het wil laten zien dat ze over sommige geheimen wél moeten praten, dat zij daarmee bij hun ouders terechtkunnen. Ook grenzen in het lichamelijk contact komen aan de orde. Hoever kun je als oppas bijvoorbeeld gaan" zegt Rob en Renate zegt: Het is de bedoeling dat ouders het boekje niet alleen samen met hun kinderen lezen, maar ook bespreken. Wat een onschuldig element lijkt te zijn, kan soms uitlopen op seksueel misbruik. Kinderen, jongens en meisjes, moeten ook de kleine waarschuwingen leren kennen. Het derde verhaal begint met zwaaien. Daardoor wordt zo'n hechte band tussen een jongen en de buurman gekweekt, dat het kind, de jongen, min of meer gelijmd wordt. Het zwaaien op zich is geen probleem, maar het gaat steeds een stapje verder". Dit verhaal wil er ook op attenderen dat de DADER vaak niet EEN ONBEKENDE MAN MET EEN HOND IS. "Veel kinderen, jongens en meisjes, worden seksueel misbruikt door mensen uit de directe omgeving, die zij vertrouwen: kennissen van ouders of familieleden die bij het weggaan ALTIJD een kusjes geven. De basis voor lichamelijk contact ligt er dus. Je moet daarbij onderscheid maken. Een gewone, liefdevolle aanraking is belangrijk voor de jongens en meisjes, zolang die maar niet seksueel getint is", zegt Rob.

OPEN EIND

De stichting beoogt met het boekje nadrukkelijk niet de laatste taboes op het gebied van seksualiteit te doorbreken of jongens en meisjes angst aan te jagen. "Hte mooie  van de verhalen is dat ze niet slecht aflopen. Maar ook niet altijd goed. De verhalen hebben een open eind. Ouders kunnen door middel van vragen bij elk verhaaltje verder praten, er zelf een eind aan maken, zoals zij dat willen. Anders worden jongens en meisjes inderdaad bang en als je hen bang maakt, worden zij niet weerbaar". Renate zegt: "Wij proberen de jongens en meisjes, samen met hun ouders, te leren hoe zij met verschillende situaties kunnen omgaan. Daarbij leggen wij er de nadruk op dat je jongens en meisjes NEE moet leren zeggen. Als iemand jou iets aandoet wat jij niet leuk vindt, mag je dat vertellen. Ouders moeten hun kinderen, jongens en meisjes, duidelijk maken dat ze ook blij zijn als zij over zulke dingen praten. We horen regelmatig van vaders en moeders die het gesprek over deze dingen aan willen gaan, maar niet weten hoe. Dit boekje wil hun woorden geven om over seksueel misbruik te praten, zonder angst op te roepen".

TROUWEN

Voor M. kwamen preventieve maatregelen te laat. In april 1996 spande hij een rechtszaak tegen Th. aan, die in januari 1997 voorkwam. Het slachtoffer zat in de zaal, omringd door zijn ouders en een vriend, een medewerker van Slachtofferhulp en de vertrouwenspersoon van school. M. was niet in staat de zaak tot het eind te volgen: "Van de verhalen die Th. vertelde, klopte niets. HIJ zei dat mijn ouders schuld hadden, dat ik door hen was mishandeld. Dat is absoluut niet waar. HIJ sprak zichzelf ook tegen". De uiteindelijke straf noemt M. een lachertje: 180 uur dienstverlening. Binnenkort komt de zaak in 'hoger beroep', de dader blijft volhouden dat HIJ onschuldig is, opnieuw voor. Intussen heeft M. vrienden verloren die met zijn traumatische ervaring geen raad weten. Twee goede kameraden hield hij over. In het dorp komt hij de dader regelmatig tegen. "Ik probeer het te vermijden, maar dat lukt niet altijd. Als ik HEM toch tegenkom, doet HIJ of er niets aan de hand is. Ik doe dan alsof ik HEM niet zie. Toch valt het niet mee, als de dader binnen een afstand van 25 meter woont. Vanuit mijn kamer kan ik HEM dagelijks zien thuiskomen uit zijn werk en HEM in de tuin zien zitten". Contact met vrouwen gaat M. gemakkelijker af dan met mannen. Van één hand op zijn schouder schrikt hij en alleen naar een zwembad gaan, is er niet meer bij. Soms denkt de 21-jarige M. aan de toekomst. Hij hoopt te trouwen en kinderen te krijgen [en dat is dan inmiddels ook gebeurd]. Werken bij een reisbureau lijkt hem leuk. Langzaam maar zeker krabbelt hij uit een dal, met hulp van SAS2000, maar hij beseft dat er nog meer drempels genomen moeten worden, zoals hij binnenkort hoopt aan een praatgroep van lotgenoten deel te nemen bij de stichting Schouder Aan Schouder [SAS2000], als een volgende stap in het proces van verwerking: "HET GAAT NU REDELIJK".

Uit het oogpunt van bescherming van de personen in dit verhaal zijn namen ingekort of in werkelijkheid anders.

IN HET NIEUWS: Pedofilie!!!!!!

Op een uiterst ongelukkige wijze kwam het onderwerp vorige maand, januari 1998, in het nieuws. De gereformeerde kerkrechtsdeskundige drs. L. C. van Drimmelen pleitte in dagblad TROUW voor acceptatie van volwassenen die zich seksueel tot kinderen voelen aangetrokken. Hij stelde dat een kind niet per definitie schade hoeft te ondervinden van een relatie met een pedofiel. Door zijn publicatie  stond, in die discussie die volgde, in eerste instantie de dader van pedofiele praktijken centraal. Al snel gaven slachtoffers aan zich miskend te voelen. De storm die na de uitlatingen van Drs. Van Drimmelen opstak, is intussen gestild. Daarmee is de problematiek geen verleden tijd. In de luwte van de actualiteit vertelt een pedofilieslachtoffer hierboven zijn  traumatische ervaringen en de strijd die het nog steeds heeft gekost, tot aan de 'hoge raad toe', om die een plek in zijn leven te geven. Daarbij bieden begeleiders, zoals stichting Schouder Aan Schouder, van slachtoffers een handvat aan hen, die een vergelijkbaar trauma hebben meegemaakt [ervaringsdeskundigen].