Op 22 januari 1998 had ik, Jos Stadhouder, mijn eerste grote interview in een landelijk dagblad, namelijk het Algemeen Dagblad in Rotterdam, die het artikel opkleurde met een ontwerp van Hans van Helden en kranten worden naar jaren steeds meer onleesbaar, dus hier dat eerste artikel:

SEKSUEEL GEWELD ! door Wout Smit.

Het pleidooi van predikant Van Drimmelen om pedofilie te accepteren en de vrijlating van een pedofiel in Ochten, veroorzaken een 'explosie' van verontwaardiging. Slachtoffers van seksueel geweld voelen zich opnieuw misbruikt. Terwijl de daders alle aandacht van de hulpverleners krijgen, staan zij, hun slachtoffers, in de kou. Mannen die als KIND seksueel zijn misbruikt door mannen, hebben de stichting SCHOUDER AAN SCHOUDER opgericht om lotgenoten te helpen. "Praten is de enige medicijn", zegt Jos Stadhouder, voorzitter en ervaringsdeskundige, van de telefonische hulplijn. ZIJN VERHAAL!

"EEN WRANGE SITUATIE. Een jongen, M, wordt op 13-jarige leeftijd seksueel misbruikt door een oudere man, W. Dader en slachtoffer wonen in dezelfde gemeente.

Na jarenlang zwijgen doet de jongen aangifte. Doordat het seksueel misbruik bekend wordt, komt de dader financieel in de problemen en raakt zijn koopwoning kwijt. HIJ moet verhuizen naar een huurwoning. Laat HIJ een huurwoning toegewezen krijgen bij het slachtoffer om de hoek! Als het slachtoffer 's zomers in de tuin zit en de dader ook, wordt de jongen ongewild met HEM geconfronteerd. De dader knikt hem dan wel eens lachend toe.  En HIJ spreekt hem ook wel eens aan. Zo kan de jongen het trauma dat hij heeft opgelopen, natuurlijk nooit verwerken. Maar wat valt er tegen te doen? Het opleggen van een straatverbod heeft in dit geval géén zin. Wat dan?

De dader heeft 240 uur werkstraf gekregen. Een lachertje, vooral wanneer je beseft dat het slachtoffer in anderhalf jaar meer dan 500 keer seksueel is misbruikt. Reken maar uit: voor elke keer aan half uurtje straf! De dader is in hoger beroep gegaan. De man blijft hardnekkig ontkennen. Er is een schadeclaim tegen HEM ingediend, maar daar wil HIJ ook niet aan geloven. Zo slaagt de dader erin ZIJN slachtoffer, ook al is die inmiddels 21 jaar, in ZIJN macht te houden. 

Bij seksueel misbruik wordt jongens hun kindzijn ontnomen. Van de ene op de andere dag worden zij volwassen gemaakt. Is het een  éénmalige gebeurtenis, dan lukt het misschien er redelijk snel afstand van te nemen. Maar owee als het misbruik lange tijd duurt. Ik ken slachtoffers die zeven [7] à acht [8] jaar seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, dagelijks en soms wel vaker op een dag. Er zijn jongens die het automatisch ondergingen. Ze lieten het maar over zich heen komen, dan hadden ze het maar gehad. Ze hadden géén verweer tegen de daders. Ze werden gechanteerd, bedreigd en geïntimiteerd. Een van de slachtoffers kende  de dader al heel lang en het heeft zeker vier jaar geduurd voordat de dader de jongen seksueel ging misbruiken. Die jongen was toen 13 jaar. Dus eerst een wereld van vertrouwen om een kind heen bouwen en daarna toeslaan. meestal gebeurt het de eerste twee à drie keer heel direct en vaak met geweld. Jonge Jongens die seksueel worden misbruikt, raken hun zelfrespect kwijt, hebben geen zelfvertrouwen meer in zichzelf. Uit angst en schaamte durven zij niet over het seksuele misbruik te praten. Bovendien: wie zou hen geloven? Toch schreeuwen zij het in stilte uit.

De symptomen voor het seksueel misbruik zijn door gedragsveranderingen vaak herkenbaar. Misbruikte jongens worden agressiever, hebben vaker ruzie, reageren geprikkeld bij onverwachte hand op hun schouder, gebruiken grovere taal, zijn meer seksueel gericht, onttrekken zich aan gezamenlijk douchen na het sporten of de gymles, isoleren zich en verliezen vrienden. Bovendien gedragen zij zich provocerend, want zij willen voor zichzelf bewijzen dat ze man zijn, want dat is het wat hen is afgenomen. Andere veranderingen die opvallen zijn delinquent gedrag, het ineens over een behoorlijke hoeveelheid geld beschikken, dure cadeautjes, veel snoepen, roken, bedplassen en broekpoepen. 

Een vertrouwenspersoon op een school van Voortgezet Onderwijs kreeg allerlei informatie op dit gebied van andere leraren over een jongen van 18 jaar. Volgens mij moet hier iets ergers aan de hand zijn dan de dood van zijn oma, concludeerde zij. Zij liet de jongen bij zich komen. En het eerste wat zij hem zei was: "Je moet niet boos worden dat ik je deze vraag stel. Maar ik stel hem liever direct, zodat ik weet of het wel of niet zo is! WORDT JIJ SEKSUEEL MISBRUIKT? Toen kwamen de waterlanders. Die jongen kon eindelijk zijn verhaal kwijt, want hij had iemand gevonden die had gezien dat hij seksueel was misbruikt. Zij is met hem meegegaan naar zijn huis. Samen hebben zij het aan zijn ouders verteld en daarna hebben zij aangifte gedaan bij de politie.

Door herkenning en erkenning krijgt een slachtoffer een team van vrienden, familie en bekenden om zich heen die hem steunen. Dat is wat een slachtoffer in eerste instantie zoekt DAT HIJ WORDT GELOOFD.  Een slachtoffer schreef in een brief: "Ik heb het mijn moeder verteld, maar zij gelooft mij niet". Verbazingwekkend toch? Bij een vermoeden van seksueel misbruik is zo'n directe vraag: "WORDT JIJ SEKSUEEL MISBRUIKT?"HEEL BELANGRIJK. Uit de verhalen van de slachtoffers bij de hulplijn, heb ik begrepen dat ze bang zijn voor die vraag, maar zij, de slachtoffers, hopen wel dat je hem die vraag stelt. Het eromheen draaien maakt de situatie voor hem nog moeilijker dan ze al is, want zij durven er zelf niet mee te komen. Juist op een vraag die zij alleen maar met 'ja'  of 'nee'  kunnen beantwoorden moeten zij wel. het oudste slachtoffer dat mij ooit heeft gebeld, was een man van 62 jaar en hij zei tegen mij: "Als het zo doorgaat zoals het  de afgelopen 50 jaar is gegaan, wil ik géén 65 worden". Die man was doodsbenauwd voor het vooruitzicht dat hij straks zeven dagen per week thuis zit en constant wordt geconfronteerd met zijn eigen gedachten, als een gevangene in een cel 23 uur zit opgesloten. Hij woont alleen, is als jongen seksueel misbruikt en heeft het verleden nooit verwerkt.

Negen van de tien verhalen over seksueel misbruik van jongens door mannen spelen zich af in internaten. Mij is het ook overkomen. van mijn 15e tot mijn 18e jaar ben ik door leeftijdsgenoten seksueel misbruikt. Ik heb er altijd over gezwegen en heb nooit aangifte gedaan. Je kan zoiets lang verbergen, maar eens komt het naar buiten. In 1993 gebeurde dat en ik was 43 jaar. Een van mijn kinderen bleek door een neef te seksueel te zijn misbruikt en niet alleen mijn zoon, maar ook nog drie andere kinderen uit de familie. Een internaat is net zo'n mannenmaatschappij als de militaire dienst. Een van de jongens die onze hulp heeft gevraagd, is ooit in militaire dienst verkracht door drie van zijn maten.

Aanvankelijk waren het vooral mannen van boven de 50 die een beroep deden op de telefonische hulp van stichting Schouder Aan Schouder, maar die leeftijd daalt behoorlijk. Sinds de affaire op de Guido de Brèsschool in Amersfoort zijn het vooral de slachtoffers van tussen de 20 en de 30 jaar die de last van het verleden van zich af willen praten. Hun motieven: 'ik laat me niet de rest van mijn leven afnemen door die dader. Ik ben niet van plan levenslang te krijgen'. 

Seksueel misbruik kan je toekomst en je carrière breken, want dat verleden blijft maar in je hoofd spoken. Je hebt verwarrende gevoelens, tegenover mannen, tegenover vrouwen en kinderen. Je bent bang dat mannen je als  een mietje zien. Tegenover kinderen neem je een afstandelijke houding aan. Er zijn slachtoffers die hun eigen kinderen, uit angst, nooit in de armen durven te nemen en aan te raken. En door je eerste seksuele ervaring met een man, weet je niet hoe contact met vrouwen moet maken. Hierdoor hebben veel seksueel misbruikte jongens later een slecht seksleven. Er zijn mannen die zoveel mogelijk vrouwen slijten om maar te bewijzen dat zij nog steeds hetero zijn èn man  en geen homo. Anderen masturberen zichzelf dwangmatig of verwonden zichzelf. 

De gevolgen van seksueel misbruik zijn vaak vele malen erger en duren veel langer dan het seksueel misbruik. Ik heb nu telefonisch contact met een jongen op de hulplijn, die de rest van zijn leven op een stoma is aangewezen. Hij is rond de 20, maar hij is op zevenjarige leeftijd meermalen anaal verkracht geweest en dat seksueel misbruik heeft zeer lange tijd geduurd. Die jongen heeft zulke beschadigingen opgelopen dat hij voortdurend op de toilet zat. Hij was als de dood dat er iets in zijn broek zou terechtkomen en dat het seksueel misbruimdan zou uitkomen.

Veel jonge jongens worden seksueel misbruikt in het begin van hun pubertijd. Ze zoeken vergetelheid in drugs, alcohol en medicijnen. Er zijn jongens die hun vrienden, partner of familie kwijtraken. Zij zijn volledig op zichzelf aangewezen. De stichting wil graag met docenten van basis- en voortgezet onderwijs overleggen hoe jongens en meisjes tussen 7 en 17 jaar preventie en voorlichting kunnen krijgen.

Directe hulpverlening via de telefonische hulplijn 0181-844.239, is helaas het enige wat onze stichting kan doen. Vijf avonden in de week staat  de hulplijn open. Wat de stichting doet is luisteren en de lotgenoten de kans geven hun verhaal te vertellen.  Ik informeer altijd of de lotgenoten aangifte hebben gedaan. Dat is heel belangrijk, want het levenslang dat je krijgt door te zwijgen, is veel erger als je niet daadwerkelijk actie onderneemt. Bovendien, het seksueel misbruik met jou mag dan gestopt zijn, intussen kan de dader al wel een ander knulletje, een ander jonge jongetje seksueel misbruiken en om dat te doen stoppen, moet jij naar de politie stappen. Het doen van aangifte is ook een vorm van verwerking. De politie vraagt je de hemd van het lijf. Als het hele verhaal op papier staat, moet je het nog eens lezen en bevestigen wat je hebt verteld. Daardoor kan je afstand nemen van wat er is gebeurd.

Wij proberen te bereiken dat de slachtoffers het seksueel misbruik achter zich laten, doordat het bezit van hen heeft genomen, denken zij er dag en nacht aan. Toch moet je er zonder pijn over kunnen praten. Door er over te praten, leer je te accepteren dat het is gebeurd. Het is een van de kruisjes die je moet meedragen in je leven.l ZONDER VERLEDEN GEEN HEDEN. WANNEER JE GEEN VREDE HEBT MET JOUW VERLEDEN, HEB JE GEEN VREDE IN HET HEDEN EN DUS WEINIG TOEKOMST. Wat we ook willen bereiken is dat het slachtoffer niet met haat blijft rondlopen. Heeft de dader zijn straf gehad, dan is het voorbij. De dader is toch niet vatbaar voor jouw gevoelens. Door haat zou hij controle over jouw leven houden. Oudere slachtoffers is dat niet uit het hoofd te praten. Haat is als een kankergezwel. Als je er niets aan doet, vreet het je van binnen op. Bovendien kan haat slachtoffers later ook aanzetten tot seksueel geweld. je wilt immers iemand straffen? "

WILT U UW VERHAAL KWIJT, DAN KUNT U UW VERHAAL E-MAILEN NAAR:

lotgenotensas2000@hotmail.com

UW VERHAAL WORDT GESENSUREERD: NAMEN & DATA & PLAATSNAMEN WORDEN VERWIJDERD,

zodat niemand, DAN ALLEEN U, weet van wie dit verhaal is.

Voorzitter & ervaringsdeskundige Jos Stadhouder